Pooches & their pals: Bob & Marc

Bob, jij hebt een flinke dosis sass en stijl. Hoe zou jij jezelf in drie woorden omschrijven?

Sophisticated, sassy & surprisingly sweet. Mijn dogdad Marc zegt altijd dat ik als puppy al opvallend netjes was. Ik heb nooit iets gesloopt, loop keurig om plassen heen (bah, natte pootjes!) en blijf het liefst smetteloos schoon. Maar vergis je niet… ik kan ook behoorlijk eigenwijs zijn. Als ik een andere kant op wil wandelen, staar ik je gewoon aan tot je toegeeft.

Ondanks mijn stijlvolle houding, ben ik ervan overtuigd dat iedereen mijn vriend is. Zelfs blaffende honden krijgen van mij een vriendelijke blik terug. Ik zie niet zo snel gevaar, alleen potentie voor nieuwe vriendschappen.

Jullie wonen in hartje Nijmegen. Wat zijn jullie favoriete plekken in de stad?
 Zijn er bepaalde hotspots waar Bob graag flaneert? En waar kan Marc de beste koffie scoren terwijl Bob de show steelt?

We wonen in het centrum van Nijmegen en dat is echt genieten. Bob flaneert graag door hartje stad alsof hij de burgemeester is, maar hij is ook dol op de Waalkade en het Waalstrandje, daar lopen we lekker langs de rivier, soms tussen de wilde paarden.



Voor koffie zijn we meestal te vinden bij Fresca (@fresscanijmegen024) een vaste favoriet. Sinds kort zijn we ook fan van een nieuw pareltje: Foxy (@foxy.nijmegen). Niet alleen vanwege de goeie matcha latte (met kokosmelk!), maar ook omdat het perfect bij mij past (Shiba’s worden tenslotte vaak vosjes genoemd) En ja, daar krijgt ik natuurlijk ook mijn welverdiende puppuccino terwijl ik geniet van het uitzicht over de waal (en ondertussen de show steel).

Marc, waarom heb je destijds gekozen voor een Shiba Inu?
 Was het liefde op het eerste gezicht? Of heb je eerst uitgebreid onderzoek gedaan voordat Bob in je leven kwam?

Mijn liefde voor de Shiba Inu gaat al een hele tijd terug. Ongeveer dertien jaar geleden kwam ik er voor het eerst online een tegen. Ik vond ze meteen prachtig. Hun uitstraling sprak me aan en qua karakter passen ze goed bij mij: een eigen willetje, zorgzaam en ze blaffen meestal alleen als het echt nodig is.

Omdat ik er qua werk en leven toen geen ruimte voor had, stond het idee van een hond nemen lange tijd op een laag pitje. Toen ik een paar jaar geleden van baan switchte en daar de mogelijkheid kreeg om een hond mee te nemen, begon het vlammetje langzaam weer te groeien.



Via een vriend die ook een Shiba heeft, kwam ik terecht bij een geweldige fokker in Zuid-Scharwoude: Tiny en Albert. Ze hebben hun hart op de juiste plek en geven niet zomaar een Shiba mee. Ik moest op ‘audiëntie’ komen. Tiny heeft ook meegewerkt aan het boek over de Shiba Inu dat ik voorafgaand grondig had bestudeerd. Gelukkig zagen ze dat ik serieus was.

Bob zijn naam lag trouwens al vast nog vóór hij geboren werd. In de hondenwereld staat B.O.B. voor Best of Breed. En als ik dan eindelijk mijn droomhond mag krijgen, dan wel van de beste fokker met het mooiste ras, het knapste koppie en ook nog een lief karakter. Vandaar ‘The Goodest Bob’ een knipoog naar ‘the goodest boy’.

Meer over Bob verhaal kun je lezen op zijn website: www.thegoodestbob.com

Hoe was Bob als puppy? Was hij meteen een sophisticated gentleman of eerder een kleine rebel? Shiba’s staan bekend om hun eigen willetje. Had Bob als pup al zijn sassy attitude, of is dat later gekomen?

Volgens zijn fokker was Bob als puppy vooral stoïcijns. Niet snel onder de indruk en met een lief karakter. Ik zeg ook vaak tegen mensen dat hij werkelijk nooit iets gesloopt heeft. Daar ben ik nog elke dag dankbaar voor. Hij was een ontzettend fijne pup. Eigenwijs – absoluut – maar nooit lastig. Hij luisterde niet altijd maar deed dat op zo’n charmante manier dat je hem niets kwalijk kon nemen.

Zijn eigen willetje had hij dus van begin af aan. Maar dat is ook precies wat hem zo leuk maakt. Bob leert daarnaast enorm snel. Hij voelt goed aan wat wel of niet de bedoeling is. Sommige nieuwe trucjes hoef ik maar twee keer te oefenen en dan snapt hij het al.

Nu hij door zijn puberteit heen is, is hij eigenlijk alleen maar rustiger geworden. Als andere honden druk zijn of blaffen, kijkt hij ze soms gewoon strak aan. Alsof hij denkt: “Doe eens kalm. Je hoeft niet zo te blaffen. Let’s just be friends.”

In losloopgebieden kan hij wel wat enthousiast doen als hij een andere hond tegenkomt. Maar dat duurt vaak maar een paar tellen. Daarna is hij weer zen. Soms, als hij echt even zijn energie kwijt moet, krijg je de welbekende Shiba tornado: vol overgave rondjes draaien. Altijd een feestje om te zien.

Wat is het meest hilarische of memorabele puppy-moment van Bob?

Wat bij Bob altijd grappig blijft, is hoe enthousiast hij wordt als hij bekenden weer ziet. Hij is zó blij dat hij vaak dwars langs je heen rent zonder je eerst te begroeten. Hij gaat dan meteen de omgeving checken of er nog meer mensen zijn. Pas als hij zeker weet dat hij alles in kaart heeft gebracht, komt hij terug om te knuffelen.

En bij elke begroeting wil Bob iets in zijn bek. Meestal is dat een sok of een speeltje. Het lijkt een soort zelfregulatie, even iets vasthouden om zijn enthousiasme te kanaliseren of misschien wil hij gewoon delen wat hij het allerleukst vindt. Heeft hij niks bij zich? Dan komt hij naar mij toe om er eentje te vragen. Zonder speeltje geen welkom, dat is inmiddels traditie.

Hoe heeft Bob jouw leven veranderd sinds hij bij je woont?

Zelf ben ik gezegend met ADHD. Naast mooie eigenschappen zoals creativiteit, empathie en snel kunnen schakelen, heeft het ook minder fijne kanten. Voor mij is dat vooral tijdblindheid en wachttijd. Vooral dat laatste kan op slechte dagen behoorlijk zwaar wegen. Als ik ’s middags een afspraak heb, kan het zomaar zijn dat ik de hele dag verder niks meer kan. Soms zat ik dan letterlijk bevroren op de bank te wachten tot ik eindelijk kon gaan.

Sinds Bob er is, heeft mijn dag invulling. Ik moet op tijd opstaan om hem uit te laten. Hij moet op tijd eten. Zit ik te staren? Dan staat Bob voor me, want hij wil spelen.

Ik voel me echt een ander mens. Bob is alles en meer dan ik had durven hopen. Hij is mijn maatje.

En door zijn Instagram-account @TheGoodestBob hebben we er ook nog eens een superleuke bezigheid bij. We maken mooie foto’s, delen onze avonturen en spreken de meest fantastische mensen en dieren. Waaronder natuurlijk ook Pawness!

Wat is Bob’s meest ‘sassy’ moment ooit? 
Heeft hij ooit met een blik laten weten dat hij ergens echt geen zin in had?

Bob z’n sassiness komt altijd op de meest onverwachte momenten. Staat hij smekend voor me omdat hij honger heeft… en ligt er vervolgens niet precies wat hij in gedachten had? Dan krijg ik één blik toegeworpen en loopt hij gewoon weg. Alsof hij wil zeggen: serieus, dit ga je me niet aandoen toch?

In het begin zorgde dat voor de nodige twijfels. Lust hij het wel? Wat moet hij dan eten? Je probeert van alles om zo’n eigenwijze pup aan het eten te krijgen ‘wat natuurlijk precies is wat je níét moet doen’. Gelukkig kwam Suzan van @kwispelenrelax op ons pad. Dankzij haar leerde ik over toppers en handige trucjes om eten op een gezonde manier interessant te maken.

Dat heeft echt het verschil gemaakt. Inmiddels weet ik dat Bob zijn brokjes heerlijk vindt… zolang er Pawness Carob Crunch bij zit. Of zijn vlees? Het liefst met een beetje geitenmelk of bone broth.

En zet je ergens een vreemde waterbak voor zijn neus? Vergeet het maar. Bob heeft liever dorst dan dat hij uit een gedeelde bak drinkt. Ijdel? Misschien. Maar héj, stijl komt met een hoge standaard.

Bob, wat is jouw signature move waarmee je iedereen om je pootje windt? 
Heb je een bepaalde blik, houding of actie waarmee je iedereen laat smelten?

Ja zeker heb ik die! Vliegtuig oortjes, een klassieke Shiba move. Die laat ik alleen zien als ik écht enthousiast ben. Meestal wanneer ik mijn favoriete mensen weer zie na een lange tijd. Bij mijn dogdad Marc is dat soms al als hij terugkomt van het boodschappen doen. Dan staan die oortjes perfect horizontaal… instant smeltmoment.

Daarnaast beheers ik nog een andere tactiek tot in de puntjes: op m’n rug liggen en extreem schattig kijken. Pootjes omhoog, ogen groot en niemand die dan nog weerstand biedt. Werkt altijd.

Wat is het ultieme luxe moment waar Bob van geniet? 
Is het een fluweelzachte hondenmand, een speciale snack, of misschien een spa (w)-moment?

Bob is dol op geborsteld worden. Zodra de kammen en borstels tevoorschijn komen, loopt hij meteen mee. Zijn favoriete plek? In de opening bij de schuifpui zitten, lekker naar buiten kijken terwijl hij rustig geborsteld wordt. Het mooiste is: hij geeft zélf aan waar hij geborsteld wil worden. Dan pakt hij voorzichtig mijn vinger met zijn tanden en brengt mijn hand naar de juiste plek.

Na een wasbeurt is het feest compleet. We gebruiken de Fresh Fetch hondenshampoo, zooo lekker! Gevolgd door zijn favoriete onderdeel: föhnen. Bob staat erbij als een professionele spa-ganger, volledig zen, dit heb ik hem als puppy al aangeleerd. Daarna gebruiken we de Fresh Fetch spray voor extra glans en verzorging. Bob weet wat luxe is en wat hij wil, haha.


Wat is Bob’s favoriete Pawness-product en waarom?

Oeh, dat wisselt! Pawness is zo’n merk waarbij echt élk product klopt, de kwaliteit is super en het design sluit perfect aan bij onze stijl.

Voor snacks zijn we groot fan van de Carob Crunch. Die smaakt naar chocolade en pindakaas… geen wonder dat Bob daar altijd voor gaat. Tijdens het wassen gebruiken we de Fresh Fetch lijn, die frisse citrusgeur is zó lekker dat ik hem stiekem zelf ook zou gebruiken.

En als we gaan wandelen? Dan rockt Bob zijn favoriete combinatie: de vegan leren halsband en lijn. Zijn kleur? Oranje. Dus natuurlijk kiest hij voor de lijn Bo in de kleur coral, gecombineerd met een grijze halsband en lijn met oranje accenten. Zo mooi. Verantwoord, functioneel en stijlvol precies zoals Bob het graag ziet.

Favorieten van Bob